Vanessa

Son Vanessa, nai de Xan e despois de un ano de lactancia decídome a contarvos a miña experiencia.

Para a miña familia non era costume aleitar, de feito a miña nai non o fixo, somos 3 irmáns e todos criados co biberon, penso que houbo unha xeración perdida na que se deixou de amamantar, e o normal era dar biberon cada catro horas. Pero eu e mailo meu marido tiñámolo moi claro, queriamos criar o noso pequerrecho co leite materno.
E asi foi, naceu Xan, e o principio foi complicado, xa que tivemos alguns problemiñas de adaptación e fixome algo de dano (cousa que se solucionou nuns meses). Cando estaba ca familia quedaban abraiados de como mamaba o neno... e non facian outra cousa que preguntarme que cando lle tocaba a seguinte toma, eu lle decia: "Pois cando el queira, é a demanda". Supoño que moitos de eles pensarían que como eu sabia todo iso, se a min non me ensinou ninguén, pois aí entra Bico de Leite, as clases preparto, e internet, que a base de ler e ler, de informarme, de charlas que nos deu unha nai colaboradora de Bico... pois aprendín o que era mellor... o mellor regalo que lle puidemos facer a Xan, e digo puidemos porque o meu marido sempre estivo aí cando tivemos caídas e recaídas, apoiándonos en todo o que nos necesitabamos e animándonos, sempre lle estarei agradecida.
Agora que estamos dentro de Bico de Leite espero aprender moitas máis cousas e poder chegar a axudar as nais que así o precisen e animalas, porque dende logo a experiencia é inmellorable.

Grazas Bico, grazas Xan.



Vanessa Diaz, agosto 2010