jueves, 29 de enero de 2009

Rosana


Son Rosana, traballo como graduada social e comparto a miña vida cun mariñense, temos dous pequechos un cieliño que se chama Antón de catro anos e unha ruliña que se chama Uxía de oito meses.


Tiven a sorte de ver nacer tamén a Bico de leite. Xuntounos Albina, unha matrona veterana das clases de preparación ó parto. Eu daba teta a Antón nese momento por instinto, mameino na casa. Empecei en Bico máis ben porque tamén vivo con naturalidade o asociacionismo, e aquel grupo de mulleres entrou na miña vida por sorte no momento perfecto. Logo comprendín a importancia dos grupos , de que as veces non é tan doado esto da teta porque hai moita falta de formación en lactancia , e dinme conta da realidade de moitas mulleres que queren dar teta pero non reciben o apoio que precisan.

Eu que colaboro con Bico nos temas burocráticos observo as monitoras da Asociación con admiración, formanse, respetan, non xuzgan, apoian, loitan, demostran que a teta empodera ás mulleres, que traballo e lactancia non só é posible senon algo desexable e o noso dereito, e tamén que a teta e todo o tempo que podemos pasar cos nosos fillos, son un agasallo para toda a súa vida, que mellora este mundo toliño que temos.

Rosana

No hay comentarios:

Publicar un comentario