Lactancia e cine IV

Le lait des autres (Jacques Tréfouël, 2008)

O Morvan (do celta mor, negro, e vand, montaña) é un macizo
montañoso sito na rexión de Borgoña (Francia). Esta área, comeza dicindo o documental, "sempre foi considerada coma a terra do leite por excelencia. Xa os romanos deixaron constancia de que as galas de Bitracte mollaban os seus peitos nunha fonte do monte Beuvray para obter moito leite para aleitar a seus fillos. Dende entón, as descendentes cristiás destas mulleres estiveron moi solicitadas. En Dun-les-Places achouse a nodriza do rei de Roma. De Empury procedía a do fillo de Napoleón III. Esta predilección polas nodrizas do Morvan fixo que no século XIX se poblase de bebés recén nados"...
... até o punto de que París se baleirou de bebés, e as zonas de nodrizas se chamaron "o pequeno París".       
Ao principio só as familias acomodadas facían uso das nodrizas, mais na época da Revolución industrial, mesmo se obrigou ás mulleres da clase obreira a mandar seus bebés ao campo durante os primeiros dous anos, para así cumprir con xornadas laborais agotadoras -o historiador que analiza este feito comentaba que eses bebés adoitaban ser enfermizos, debido á escaseza de médicos nas pequenas vilas, mais quizais a causa debamos buscar no sentimento de abandono e desvinculación que tiveron que experimentar.   
O seguinte paso foi que as nodrizas viaxasen a París, para aleitar os bebés de familias ricas, deixando atrás os seus propios fillos e fillas e mais a súa parella. A viaxe dende o campo até a capital, coñecida como "purgatorio", facíana en condicións moi penosas, como tal denominación indica...
Dada a magnitude deste fenómeno, chegouse a regulalo. Esixíase ás nodrizas que se desen de alta na Prefectura de policía, facíaselles un exame médico e logo inscribíanse no Grand Bureau des Nourrices, creado en París no 1869.
Este traballo comezou desaparecer coa invención do leite de fórmula, que a poboación viu como algo moderno e beneficioso, se ben incrementou enormemente as taxas de mortalidade infantil... até o punto de que unha viñeta da época o denomina "o perigo branco"... algo que hoxe se consideraría politicamente incorrecto:(