Temos comprobado que unha das causas máis frecuentes de fracaso da lactancia é a separación nai-bebé tralo parto, xa que impide o agarre espontáneo. Esta rutina hospitalaria ten moitos máis efectos perniciosos, que podedes ler aquí.
E que podemos facer ante esta situación? Pois precisamente o que as nais non adoitamos facer: PEDIR!
Pedir tempo co bebé inmediatamente tralo parto. As súas primeiras dúas horas de vida son fundamentais para a instauración do vínculo e as mais das probas que se lle adoitan facer poden esperar.
Pedir, se a separación vai prolongarse no tempo, o aloxamento conxunto ou, no seu defecto, que nos avisen sempre que o bebé teña fame. A lactancia con horarios ríxidos impide a produción e a inxesta de leite necesarias.
Pedir que non lle dean mamadeiras nin chupetes, que poden interferir co inicio da lactancia.
Pedir información constante sobre a evolución do bebé, facendo constar a nosa vontade de telo connosco en canto desapareza a causa da separación.
Pedir apoio nesta experiencia que tan estresante resulta para o bebé, a nai e mailo pai.
E que pasaría se non nos separasen? Isto -a que é marabilloso?
Aviso
No hay comentarios:
Publicar un comentario