Crises de crecemento II

(traducido e adaptado de www.lactaranda.org.es)



CRISE dos 6 MESES 
- Non ocorre en todos os bebés. 
-Ao introducir a alimentación complementaria (AC), algúns apaixóanse con ela e teñen pouca gana de mamar. Entón a nai intenta darlle e o bebé négase, anóxase, podendo mesmo mordela.
- Case non maman polo día, enfádanse e morden o peito... Así as nais interpretan que rexeitan o peito porque xa non o precisan... Porén, un bebé desta idade aínda precisa un grande aporte de leite. Cómpre ter paciencia e agardar a que recupere o interese por mamar. Non se trata de perseguir ao bebé coa teta, senón de favorecer o contacto físico (p.e. mediante o porteo), coa finalidade de que vexa o peito coma unha opción, non coma unha obriga.

CRISE dos 8-9 MESES 
- Non ocorre en todos os bebés
- Pode manifestarse de dous xeitos opostos:
1. Hai bebés que prefiren gatear, experimentar, tocar… antes que mamar. Cando a nai lles ofrece o peito, enfádanse, choran... Non queren teta, senón fuxir facer outras cousas...
- Máis ca o peito o que rexeitan é a postura: aleitalos de pé é máis efectivo (xa non gostan da posición de berce)
- Poden morder o peito con insistencia. 
- Dormidos ou adormiñados maman ben. Só rexeitan o peito cando hai acción. 
2. A outros bebés pásalles o contrario. Comezan coa angustia de separación e maman moitísimo: fan constantes "chupitos" de peito para impedir que súa nai desapareza, pois sinten que pode desaparecer en calquera momento.

CRISE do ANO
- Ao ano só maman, non comen doutros alimentos.
- Os que comían AC deixan de comer e só maman, e los que non comían doutras cousas, seguen querendo só mamar. 
- Isto débese a que ao ano deixan de crecer durante un período duns 6 meses, e só coa enerxía aportada polo leite materno e un pouquiño de AC teñen dabondo.

CRISE dos DOUS ANOS
- Aos dous anos parecen acabados de nacer.
- É unha etapa complicada e a maneira de reencontrarse coa nai é o peito. Con el consólanse e pasan unha tempada de altísima demanda.
Moitas nais que superaron as anteriores crises viven os dous anos con grande angustia. Afortunadamente, é a derradeira crise.

Susana
bicodeleite@yahoo.es

OBRADOIRO DE PORTEO

Este venres día 14 de decembro de 17 a 19 horas, na Aula Maternal do Sergas, Bico de leite organiza un obradoiro de porteo, onde se explicará as vantaxes que conleva levar ós nosos nenos nun portabebés, e Irene nos explicará como se colocan da maneira mais fácil.
Vos esperamos a todas!!!!

Reflexo disfórico da exección do leite

É unha abrupta disforia ou unha aparición de emocións negativas que sucede xusto antes da subida do leite e dura uns poucos minutos.
O seu espectro de gravidade é o seguinte:
-Nivel 1 (suave): melancolía
-Nivel 2 (moderado): ansiedade
-Nivel 3 (severo): gran axitación
Non é depresión postparto nin ten orixe psicolóxico. Tampouco é axitación do aleitamento (da que vos falamos noutra entrada), xa que o DMER:
.tamén se dá en bebés acabados de nacer
.só dura ao comezo da toma
Malia que de momento se carece de estudos concluíntes, todo apunta a que a súa causa sexa fisiolóxica: un desaxuste dos niveis de dopamina no momento da subida do leite.
Perante estas situacións as asesoras debemos, coma sempre:
. Validar os sentimentos da nai
. Facerlle ver que non é culpa súa
. Animala a buscar información
. Apoiala nas súas decisións

+info en www.d-mer.org (web da IBCLC Alia Macrina)

Susana 
bicodeleite@yahoo.es

Exposición no Centrad

Se aínda non tivestes a oportunidade de ver a exposición Pel con Pel , que estivo no hall do Hospital Lucus Augusti até o pasado martes, podedes gozar dela até o 30 de novembro na Sá de exposicións do Pavillón 4 do CENTRAD (entrada pola rúa Chantada, en Lugo) en horario de mañá (de 8 a 15h).

Aproveitamos para agradecer a súa implicación neste proxecto tanto ao Hospital Lucus Augusti coma ao CENTRAD, organismo pertencente ao INLUDES e dependente da Deputación luguesa. É un pracer traballar xuntos para a promoción do aleitamento materno.

Agardámosvos!

Cartaz

Crises de crecemento I

(traducido e adaptado de www.lactaranda.org.es)



Estas crises, debidas ben á necesidade de aumentar a produción de leite, ben á maduración do bebé, adoitan facer dubidar ás nais da súa capacidade para aleitar, polo que consideramos preciso informarvos sobre elas.

CRISE dos 15-17 DÍAS 
- Franxas amplas ( hai nenos/as que a comezan entre os 12 e os 20 días).
- O bebé precisa máis leite, cómpre aumentar a produción. Nestes días vai recibir a maior cantidade de leite da súa lactancia, en torno a 1’5 litro ao día. 
- Mama de xeito constante. 
- Dura 3-4 días.

CRISE das 6-7 SEMANAS
- Hai un cambio de composición do leite que fai que momentaneamente estea máis salgado.
- O bebé amósase amolado por ese cambio da composición e tén un patrón de conduta bastante habitual: comeza succionar e inmediatamente se pon tenso, arquea as costas, tensa as pernas, tira da mamila... 
- Resólvese nunha semana, dúas como moito.

CRISE dos 3 MESES 
- É a máis coñecida. 
- É a crise que máis abandonos rexistra.
- Os bebés neste momento saben mamar moi ben, moi rápido. En 2-5 minutos poden baleirar o peito. Cando a nai tenta volvelo ofrecer, o bebé está inquedo, protesta… e a nai víveo coma un rexeitamento directo.
- O bebé comeza ter máis conexións neuronais e empeza ver máis aló da cara e do peito da mamá e distráese con facilidade. Desengánchase deseguido, mira a nai, sorrí... O bebé fai un parón no crecemento, que a nai vive como que queda con fame, mais non é así.
- Aos 3 meses só maman ben cando están dormidos ou cansos, cando non hai estímulos que os distraian.
- É unha crise bastante desesperante porque é bastante longa. Pode durar un mes ou mes e medio, que é o que tarda o bebé en aprender que súa mamá produce leite cando el a pide. Até entón a nai fabrica leite deseguido, mais a partir dos 3 meses fabrícaa no momento en que o bebé lla pide. 
-Algúns nenos sófrena aos 4 meses.

Susana
bicodeleite@yahoo.es

A axitación do aleitamento

(traducido e adaptado de http://www.llli.org/lang/espanol/lvaugsep03c.html de Hillary Flower, autora do marabilloso libro "Adventures in tandem nursing")

A axitación do aleitamento é unha fase moi dura para as nais, constituíndo un dos tabús da maternidade, mesmo dentro do movemento prolactancia, polo cal decidimos facernos eco aquí deste tema.

O embarazo parece ser a etapa específica na que se dá este sentimento, afectando a máis dun terzo das mulleres, sobre todo na segunda metade da xestación. Para moitas nais a axitación diminúe ao final do embarazo, mentres que para outras este parece ser o período no que é máis intensa.
Porén, a axitación pode ocorrer tamén a calquera nai que aleita ininterrompidamente, mesmo sen estar embarazada.

A natureza precisa da axitación varía enormemente de muller a muller: algunhas nais describen un sentimento de irritación (tensión, enfado, ansiedade), para outras é unha sensación de grima, mesmo noxo.
A severidade da reacción varía de lixeira (“Por que xa non gozo de aleitar a meu filliño?") a extrema (“Ahhhhhh! Quítenme de aquí a este neno!”). 

A axitación do aleitamento pode vir das nosas raíces coma mamíferas: a agresión maternal é común no mundo animal durante o tempo de destete, e é posíbel que o embarazo faga que os nosos corpos pensen que é tempo de destetar. 

En todo caso, a axitación non é un reflexo da relación materno-filial nin dos sentimentos da nai cara á lactancia.

Quizais o enfoque máis axeitado radique na toma de conciencia persoal sobre estes sentimentos, no diálogo co neno ou nena e na posibilidade para a nai de ter máis tempo para ela.

+info aquí e aquí

E ti, nai lactante, sentiches algunha vez algo parecido?

Susana
bicodeleite@yahoo.es