sábado, 24 de noviembre de 2012

Exposición no Centrad

DSC01352

Se aínda non tivestes a oportunidade de ver a exposición Pel con Pel , que estivo no hall do Hospital Lucus Augusti até o pasado martes, podedes gozar dela até o 30 de novembro na Sá de exposicións do Pavillón 4 do CENTRAD (entrada pola rúa Chantada, en Lugo) en horario de mañá (de 8 a 15h).

Aproveitamos para agradecer a súa implicación neste proxecto tanto ao Hospital Lucus Augusti coma ao CENTRAD, organismo pertencente ao INLUDES e dependente da Deputación luguesa. É un pracer traballar xuntos para a promoción do aleitamento materno.

Agardámosvos!

Cartaz

jueves, 15 de noviembre de 2012

Crises de crecemento I


(traducido e adaptado de www.lactaranda.org.es)

2011-12-16 19_59_13

Estas crises, debidas ben á necesidade de aumentar a produción de leite, ben á maduración do bebé, adoitan facer dubidar ás nais da súa capacidade para aleitar, polo que consideramos preciso informarvos sobre elas.

CRISE dos 15-17 DÍAS 
- Franxas amplas ( hai nenos/as que a comezan entre os 12 e os 20 días).
- O bebé precisa máis leite, cómpre aumentar a produción. Nestes días vai recibir a maior cantidade de leite da súa lactancia, en torno a 1’5 litro ao día. 
- Mama de xeito constante. 
- Dura 3-4 días.

CRISE das 6-7 SEMANAS
- Hai un cambio de composición do leite que fai que momentaneamente estea máis salgado.
- O bebé amósase amolado por ese cambio da composición e tén un patrón de conduta bastante habitual: comeza succionar e inmediatamente se pon tenso, arquea as costas, tensa as pernas, tira da mamila... 
- Resólvese nunha semana, dúas como moito.

CRISE dos 3 MESES 
- É a máis coñecida. 
- É a crise que máis abandonos rexistra.
- Os bebés neste momento saben mamar moi ben, moi rápido. En 2-5 minutos poden baleirar o peito. Cando a nai tenta volvelo ofrecer, o bebé está inquedo, protesta… e a nai víveo coma un rexeitamento directo.
- O bebé comeza ter máis conexións neuronais e empeza ver máis aló da cara e do peito da mamá e distráese con facilidade. Desengánchase deseguido, mira a nai, sorrí... O bebé fai un parón no crecemento, que a nai vive como que queda con fame, mais non é así.
- Aos 3 meses só maman ben cando están dormidos ou cansos, cando non hai estímulos que os distraian.
- É unha crise bastante desesperante porque é bastante longa. Pode durar un mes ou mes e medio, que é o que tarda o bebé en aprender que súa mamá produce leite cando el a pide. Até entón a nai fabrica leite deseguido, mais a partir dos 3 meses fabrícaa no momento en que o bebé lla pide. 
-Algúns nenos sófrena aos 4 meses.

Susana
bicodeleite@yahoo.es


jueves, 1 de noviembre de 2012

A axitación do aleitamento

11032011-IMG_1151

(traducido e adaptado de http://www.llli.org/lang/espanol/lvaugsep03c.html de Hillary Flower, autora do marabilloso libro "Adventures in tandem nursing")

A axitación do aleitamento é unha fase moi dura para as nais, constituíndo un dos tabús da maternidade, mesmo dentro do movemento prolactancia, polo cal decidimos facernos eco aquí deste tema.

O embarazo parece ser a etapa específica na que se dá este sentimento, afectando a máis dun terzo das mulleres, sobre todo na segunda metade da xestación. Para moitas nais a axitación diminúe ao final do embarazo, mentres que para outras este parece ser o período no que é máis intensa.
Porén, a axitación pode ocorrer tamén a calquera nai que aleita ininterrompidamente, mesmo sen estar embarazada.

A natureza precisa da axitación varía enormemente de muller a muller: algunhas nais describen un sentimento de irritación (tensión, enfado, ansiedade), para outras é unha sensación de grima, mesmo noxo.
A severidade da reacción varía de lixeira (“Por que xa non gozo de aleitar a meu filliño?") a extrema (“Ahhhhhh! Quítenme de aquí a este neno!”). 

A axitación do aleitamento pode vir das nosas raíces coma mamíferas: a agresión maternal é común no mundo animal durante o tempo de destete, e é posíbel que o embarazo faga que os nosos corpos pensen que é tempo de destetar. 

En todo caso, a axitación non é un reflexo da relación materno-filial nin dos sentimentos da nai cara á lactancia.

Quizais o enfoque máis axeitado radique na toma de conciencia persoal sobre estes sentimentos, no diálogo co neno ou nena e na posibilidade para a nai de ter máis tempo para ela.

+info aquí e aquí

E ti, nai lactante, sentiches algunha vez algo parecido?

Susana
bicodeleite@yahoo.es